West: Kapelusz czy cylinder? – czyli rzecz o western dressage cz. 2
Chody w western dressage – walk, jog, lope (dla lepszego brzmienia będę posługiwać się słowem kłus i galop), podobnie jak w ujeżdżeniu klasycznym mają swoje rodzaje. Poświęćmy trochę miejsca na opis ich specyfiki, ponieważ mają – obok rozluźnienia i naturalnej komunikacji konia z jeźdźcem – bardzo duże znaczenie przy ocenie ruchu konia podczas testów – zawodów, które opiszę później. Cechą wspólną każdego chodu i jego odmian jest lekki kontakt z wodzami i regularność.
Stęp pośredni (working walk) – podstawowy rodzaj stępa. Jest to wolny, regularny, niczym nieograniczony stęp o średnim wykroku. Koń porusza się z impulsem, lecz spokojnie – bez przyspieszania, równym, pewnym siebie krokiem, a zadnie nogi lekko przekraczają ślady przednich kończyn. Głowa i szyja poruszają się naturalnie w rytm stawianych kroków co jest efektem zrelaksowanego grzbietu i nieobciążonych łopatek.
Stęp swobodny (free walk) – jest to chód rozluźniający, w którym pozwala się koniowi na pełną swobodę w wyciągnięciu i obniżeniu głowy oraz szyi. Stęp swobodny powinien być wykonywany na całkowicie luźnej wodzy, tak żeby chód był niczym nieograniczony.
Stęp zebrany (collected walk) – koń pozostaje „na wędzidle”, raźno porusza się naprzód, z uniesioną głową i zaokrągloną szyją, nos jest zbliżony do linii pionu, zachowany jest lekki kontakt na wodzach. Zadnie nogi są zaangażowane z dobrą akcją stawów skokowych. Z każdym krokiem koń pokonuje mniejszą przestrzeń i unosi kończyny wyżej, aktywniej niż w stępie pośrednim, ponieważ wszystkie stawy zginają się wyraźnie głębiej.
Jog ocenia się ze względu na generalne wrażenie – regularności, rytmu, widocznego rozluźnienia u konia, elastyczności i płynności w przejściach między tempami i chodami. Dobra jakość tego chodu powinna brać się z elastycznego grzbietu i dobrze zaangażowanego zadu, co pozwala koniowi na przejścia bez utraty naturalnej równowagi.
Kłus roboczy (working jog) – energiczny, regularny, dwutaktowy chód, w którym koń porusza się pewnie i elastycznie, z dobrą akcją pęcin. Ślady tylnich kopyt powinny trafiać w ślady zostawiane przez przednie kończyny. Koń, by być dobrze oceniony w tym chodzie, powinien iść w równowadze, z nosem lekko przed pionem.
Wariacją kłusa roboczego jest wydłużenie wykroku (lenghtening of stride), w którym koń wykonuje dłuższe kroki, utrzymując tempo kłusa roboczego.
Kłus swobodny (free jog) – w tym rodzaju kłusa koń porusza się wyraźnie wydłużonymi krokami z impulsem od zadu, w umiarkowanym niespiesznym tempie. Nos znajduje się bardziej przed pionem niż w chodzie zebranym i roboczym, szyja jest obniżona a wodze luźne. Jest to chód zbliżony do klasycznego kłusa wyciągniętego, lecz akcja nóg nie jest tak spektakularna i sprawia wrażenie bardziej naturalnej.
Kłus zebrany (collected jog) – koń pozostaje na wędzidle, porusza się naprzód z uniesioną i zaokrągloną szyją, nosem lekko przed pionem. Stawy skokowe są mocno zaangażowane, przez co utrzymują energiczny impuls i umożliwiają łopatkom ruch w każdą stronę. Wykrok jest krótszy niż w podczas innych rodzajów chodów, ale chód jest lżejszy.
Jeśli chodzi o lope, jest on oceniany ze względu przede wszystkim na lekkość i regularność jako chodu trzytaktowego. Prawidłowy lope musi być zrównoważony, trzytaktowy z wyraźnie zaznaczonym momentem zawieszenia. Bardzo ważne jest by w galopie koń był prosty w jeździe na wprost i prawidłowo wygięty w jeździe po łukach, kołach etc.
Wysłano dnia 29-04-2015 przez Małgorzata Tabaszewska
Oceny artykułu
Ten artykuł nie został jeszcze oceniony.
Czy chcesz być pierwszy?
